Yaşar Karakelle Grup Yönetim Kurulu Başkanı İşadamı Yaşar Karakelle, tarım topraklarının betonlaştırılmasının, vatan hainliğinin bir başka boyutu olduğunu ve bunun; milletin ve devletin geleceğine yönelik olarak yapılabilecek en büyük ihanetlerden biri olduğunu vurguladı. 

Yaşar Karakelle Grup Yönetim Kurulu Başkanı İşadamı Yaşar Karakelle, 'Tarımsal Ekonominin Önemi ve Tarımın Unuttrulmması' başlıklı bir basın açıklaması yayınladı. 

Son 30 yılda tarımsal toprakların yüzde 22,4'ünün, tarımsal alan olmaktan çıkartıldığının altını çizen Yaşar Karakelle Grup Yönetim Kurulu Başkanı İşadamı Yaşar Karakelle, bunun yüzde 57'sinin betonlaşmadan kaynaklandığı gerçeğinin, son derece üzücü ve ürkütücü olduğuna dikkat çekti. 

Sanayileşme hamleleriyle gelen kalkınma hareketlerinin, tarımsal ekonomiyi küçümseyecek kadar ileri gittiğini de kaydeden Yaşar Karakelle Grup Yönetim Kurulu Başkanı İşadamı Yaşar Karakelle, 'Oysa tarım da pekala muhteşem bir kazanç kaynağı olabilir. Toprağında çiçek dahi yetişmeyen İsveç, Norveç, Danimarka; dünya tarımında, üsteilk önce ithal edip, ithal malını ihraç ederek söz sahibi. Tohum ekonomisi ile, İsrail ve Hollanda, dünya devi, bakıyorsunuz, topraklarında yetişmeyen ürünün tohumun satıyorlar dünyaya. Oysa, güzeilm Anadolu'da, 81 il, 700 süsur ilçede; dünyanın tüm nimetleri bol bol yetişiyor, pekala ihracata dayalı gelişimiş ir tarımsal ekonomi kurulabilir. Hali hazırdaki iktarlar, asla yeerli değil. Pekala tarımla da kalkınabilriz. Üstlik bu milli bir poliika da olabilir. İnşaat yaparken alınan destek, ağaç dikerken ya da taımsal faaliyette de pekala alınmalıdır' şeklinde konuştu. 

İnsanın yerleşik hayata geçilmesi ile tarımsal faaliyetler giderek artmış olduğunu ve çeşitli toplumların; daha verimli ve daha zengin tarım toprağı kazanmak için tarih boyunca yarışa girmiş olduklarnı da hatırlatan Yaşar Karakelle Grup Yönetim Kurulu Başkanı İşadamı Yaşar Karakelle, sözlerine şu şekilde devam etti:

'Özeleştiri yapalım, tenis kortlu ya da havuzlu evde oturacağız, rezidansta yaşayacağıtz diye, topraklarımzı yok ediyoruz. İstanbul ilginç mikroklimalık özelliği ile, 1900'lü senelere kadar, tarımsal manada zengin bir içeriğe sahipti. Ama betonlaşma ile, son 30 yılda, mahvettik. Anadolu'unnu ler yeri öyle. Limon, muz, çilek ağaçlarının üstüne, tarla ortasına AVM yaptık, gözdlen diktik. Bunun nasıl bir ihanet  olduğunu, torunlarımız bize haykıracaklar.  Kuraklık, sel, taşkın ve tarım zararlılarının etkili olduğu yıllarda insanlıın nasıl etkilendiği bilinir bir gerçektir. Günümüzde de nüfusun çok yoğun ve kalabalık olduğu Afrika, özellikle Büyük Sahra’nın güneyindeki memleketlerde, kıtlığın ve kuraklığın hüküm sürdüğü yıllarda yüzbinlerce insan açlıktan ölmektedir. Bu durum dikkate alındığında dünyanın gündeminden hiçbir zaman düşmeyen ana sorun, insanların dengeli beslenmesi yanında açlıkla mücadele etmek ve tarımsal ürünlerin yetmediği ülkelere yardımda bulunmaktır. Ne yazık ki, insanlık için yüzkarası olan açlık sorunu, tarımsal ekonomiden vazgeçildii için, bir türlü hâl yoluna konulamamıştır. Bu nedenle milyonlarca insan açlıkla karşı karşıya kalmaktadır. Tarım ürünlerinin işlenmesi, aynı zamanda sanayinin gelişmesini de sağlar. Ama buz yakın zamanda bu orantıyı terse çevirdik. Tarımı, sanayiinin önnüd engel olarak algıladık. Oysa sanayii; tarım ürünlerinin işlenmesiyle başlamıştı. Bunun başında tekstil, konfeksiyon, yağ, deri, et, boya sanayi gelir. Sanayide kullanılan bitkilere aynı zamanda endüstri bitkileri de denir. Meselâ pamuğun lifinden iplik, bundan kumaşlar üretillirken tohumundan yağ çıkarılmaktadır. Bunun yanında soya fasulyesinden, suni lâstik, sentetik elbise, boya ve vernik elde edilir. Kakao, hem bir yiyecek maddesidir hem de yağından kozmetik ürünleri yapılır. Evet, sanayii toplumu olmak deme; tarımı ve köylüyü gözden çıkararak bir sürü makineyi ülkeye yığmak anlamına gelmediği gibi, yine tarımı devre dışı bırakarak bir ülkeye bol miktarda bilgisayar ve haberleşme aletleri yığarak asla bilgi toplumu hâline dönüşülemez. Aklımızdan çıkartmayalım ki, bilgisayarsız, internetsiz, ceptelefonsuz yaşayabiliriz, ama ekmeksiz ve mevesiz, sebzesiz, etsiz ve  sütsüz hayatımızı asla sürdüremeyiz...'